آخرین نشست ششمین روز پنجمین همایش 10 روز با عکاسان به موضوع "نسبت عکاسی هنری و دانشگاه" با حضور مهرداد نجم آبادی، مهران مهاجر و ساسان افشارزاده اختصاص داشت.
مهرداد نجم آبادی در ابتدای این نشست گفت: پیشینه ی هنر و عکاسی ما فاقد تاریخ مدون و استمرار است. عکاسی قبل از انقلاب اسلامی به عنوان واحد درسی تدریس می شد اما دلیل اینکه پای عکاسی به دانشگاه باز شد داستان انقلاب و جنگ بود. عکس های جنگ عکس هایی بود که از روی تفنن گرفته نشده بود. مهندس سعید عینی معمار بود ولی زحمت زیادی برای ما کشید و کار ما را با جان و دل انجام می داد. برای اولین بار در زمان مدیریت از نگاه خشک یک شکل عکاسی منظره نگاری دوری کرد. ما مشکلات را مطرح می کنیم و امیدواریم نسل دیگر این مشکلات را برطرف کند.
سپس مهران مهاجر افزود: وقتی درباره ی عکاسی هنری صحبت می کنیم محدوده خیلی اندک است و نباید به بخش های دیگر عکاسی بسط دهیم یعنی عکاسی خبری و بخش های دیگر مورد بحث نیست. عکاسی هنری نیاز به یک تعریف دارد که این تعریف آسان نیست. شاید بتوانیم بگوییم عکاسی هنری در نگارخانه ها، موزه ها و نمایشگاه ها نمایش داده می شود که این تعریفی نمادین است. عکاسی هنری در قالب کتاب خودش را بروز می دهد و کتاب بعد از نمایشگاه است. عکاسی هنری پیش از دهه ی 60 یک جریان نبوده است. اگر از دهه ی 60 تا به امروز یک نگاه کوتاه داشته باشیم چهار نسل در عکاسی ایران خواهیم داشت؛ معلم های نسل ما، نسل دوم که ما هستیم، نسل سوم عکاسانی هستند که در دهه ی 70 دانشجو بودند و نسل چهارم که از سال های 90 تا امروز بروز و نمود آثارشان را می بینیم.
در ادامه ساسان افشارزاده گفت: فعالیت های هنری در محیط های آکادمیک خوب است اما کافی نیست. وقتی یک هنرمند با حداقل امکانات فعالیت می کند و از راه های دیگر کسب درآمد می کند و با آن درآمد نمایشگاه برگزار می کند، فاجعه است. بخش دولتی نگاه اربابی به هنرمند دارد و در بخش خصوصی حداقل کمک با حداکثر بازده تبلیغاتی صورت می گیرد در نتیجه باید به این مشکلات رسیدگی شود. به جرات می گویم که این مشکلات قبل از انقلاب اسلامی کمتر بود.
پنجمین همایش ده روز با عکاسان ایران